Dubrownik

Jest jedną z najbardziej znanych i najczęściej odwiedzanych wież ochronnych Dubrownika, a także najwyższym punktem jego systemu obronnego.
Została nazwana na cześć rodziny Mencetów, która była właścicielem gruntu, na którym zbudowano wieżę. Pierwotnie został zbudowany w 1319 roku przez miejscowego budowniczego Nicifora Ranjinę, jako silny czworoboczny fort po upadku Konstantynopola i pod panowanie Imperium Osmańskiego.

Twierdza św. Wawrzyńca lub Fortezza di San Lorenzo, nazywana Gibraltarem Dubrownika, to twierdza i teatr poza zachodnią ścianą miasta, 37 metrów nad poziomem morza. 
Chronolodzy datują fort na rok 1018 lub 1038, jednak pierwsze wzmianki o istnieniu fortów pochodzą z 1301 roku.
Na początku XI wieku Wenecjanie próbowali zbudować fort w tym samym miejscu, w którym obecnie stoi Fort Lovrijenac. Gdyby im się udało, utrzymaliby Dubrownik pod swoją władzą, ale mieszkańcy miasta ich ubiegli. Kroniki Ragusy ukazują, jak fort został zbudowany w ciągu zaledwie trzech miesięcy i od tego czasu jest stale przebudowywany. Kiedy przybyły statki weneckie, pełne materiałów do budowy fortu, kazano im wrócić do Wenecji.

Zachodnie wejście do starego miasta, tradycyjnie pierwsze spotkanie z Dubrownikiem, i znajduje się w części zwanej Pile, od której wzięła swoją nazwę.

Brama Pile znajduje się na miejscu dawnej Twierdzy Pile, która istniała już w 972 roku i została zburzona w roku 1818, ale pozostałości tej twierdzy można nadal oglądać pomiędzy bramą zewnętrzną i wewnętrzną.

Bramę zewnętrzną wzniesiono w 1573 roku w formie renesansowego łuku, w murze półkolistej twierdzy o tej samej nazwie. Nad nimi znajduje się rzeźba św. Błażeja, patrona Dubrownika. 

Zbudowana na miejscu katedry bizantyjsko-romańskiej, zniszczonej podczas wielkiego trzęsienia ziemi w 1667 roku. Obecna barokowa katedra została zbudowana w latach 1671-1713.

Według legendy romańską katedrę z XII wieku zbudowano za pieniądze angielskiego króla Ryszarda I Lwie Serce, który po powrocie z III wyprawy krzyżowej w 1192 roku przeżył katastrofę statku w pobliżu Lokrum.

Zbudowany w charakterystycznym dla Dubrownika stylu gotycko-renesansowym, pałac pełniący jednocześnie funkcję mennicy i arsenału został zbudowany w XVI wieku według projektu Paskoje Miličevicia.

Na ścianie głównej widnieje napis: FALLERE NOSTRAVETANT; ET FALL PONDERE: MEQVE PONDERO CVM MERCES PONDERAT IPSE DEUS - Nie wolno nam oszukiwać ani fałszować miar, a kiedy ja ważę towary, sam Bóg waży je razem ze mną.

Gradski Zvonik to miejska dzwonnica, zbudowana w 1444 roku. Pierwotnie miała 31 metrów wysokości. Na dzwonnicy znajduje się także kuta tablica zegarowa z 1444 roku, a pod nią wskaźnik zmian księżyca, dzieło Luki, syna admirała Mihoča Žurkovicia z Koločep.

Po trzęsieniu ziemi, które miało miejsce 17 maja 1520 r., w wyniku którego zginęło około 20 osób i uszkodzono wiele budynków w mieście, miejscowy Senat rządzący Republiką Dubrownicką zlecił budowę nowego kościoła w dowód wdzięczności za oszczędzenie miasta przed jeszcze większymi zniszczeniami. Świadczy o tym monumentalny napis nad głównym wejściem na fasadzie frontowej. Zaprojektowany przez architekta Petara Andrijića z Korčuli , budowę kościoła rozpoczęto w 1520 r., a ukończono w 1528 r.

26 lutego 1348 roku Wielki Sobór podjął decyzję o budowie kościoła św. Błażeja na Platea Communis, w miejscu obecnego kościoła, przed ratuszem. Z decyzji o budowie nowego kościoła św. Błażeja we wspomnianym miejscu do dziś można odczytać pragnienie mieszkańców Dubrownika uzyskania niezależności od władz weneckich. 

Nowy barokowy kościół wzniesiono w latach 1706-1715 według planów weneckiego budowniczego Marino Gropelliego.

Na głównym marmurowym ołtarzu znajduje się figura św. Błażeja wykonana ze złoconego srebra, będąca dziełem mistrzów dubrownickich z XV wieku. Święty Vlaho trzyma w rękach model miasta sprzed trzęsienia ziemi w 1667 roku. Posąg przetrwał zarówno trzęsienie ziemi, jak i pożar kościoła. Co roku 3 lutego w Dubrowniku obchodzone jest święto św. Błażeja.

Położona na szczycie stromego klifu, Twierdza Bokar została zbudowana w XV wieku w celu obrony głównego wejścia do miasta, Bramy Pile.

Fort został zaprojektowany przez florenckiego architekta Michelozzo di Bartolomeo Michelozzi jako półkolisty dwupiętrowy budynek, uważany dziś za jeden z najstarszych fortów skrzynkowych w Europie.

Fontanna została wykonana przez neapolitańskiego budowniczego Onofrio della Cava w 1438 roku jako część systemu wodociągowego Dubrownika. Woda wypływa z 16 kamiennych maskeronów. 
Znajduje się naprzeciwko klasztoru Klarysek, obok Bramy Pile. Pierwotnie był bogato zdobiony, a obecny kształt uzyskał po wielkim trzęsieniu ziemi w 1667 roku.