Sewilla

Plac publiczny w dzielnicy Santa Cruz, w obrębie murów Alkazaru w Sewilli. W latach 70. XX wieku pod ziemią odnaleziono pozostałości archeologiczne bazyliki chrześcijańskiej, której początki sięgają  IV wieku n.e. i która była wykorzystywana w okresie rzymskim i wizygockim.

Uważa się go za największy w chrześcijaństwie i jeden z najbardziej spektakularnych polichromowanych drewnianych budowli swoich czasów. Jest to dzieło rozwijane w kolejnych etapach na przestrzeni niemal stulecia, którego początki sięgają projektów flamandzkiego rzeźbiarza Pietera Dancarta, który w 1482 r. stworzył ołtarz o wysokości prawie 30 metrów i szerokości prawie 20 metrów, składający się z czterech sekcji wysokości oraz ławy poziomej i siedmiu sekcji.

Ołtarz składa się z czterdziestu czterech płaskorzeźb i ponad dwustu figur świętych, ustawionych na pilastrach wyznaczających całość ołtarza.

Legenda głosi, że przed zdobyciem Sewilli przez chrześcijan anioł zaprowadził króla św. Ferdynanda do głównego meczetu miasta, gdzie za przezroczystą ścianą mógł zobaczyć obraz Matki Boskiej z La Antigua , który pozostawał tam ukryty przez stulecia. Kilka dni później wojska muzułmańskie poddały się, a San Fernando triumfalnie wkroczył do miasta 22 grudnia 1248 roku.
Obecna kaplica posiada ołtarz, w którego centrum znajduje się fresk przedstawiający Matkę Boską Starożytną, wykonany według historyków w  XV wieku na ścianie starego meczetu, który zajmował miejsce obecnej katedry. Dziewica trzyma syna w lewej ręce, a różę w prawej, Dzieciątko zaś trzyma ptaka.

W katedrze w Sewilli od 1899 roku. Wcześniej znajdował się w Valladolid, w klasztorze La Cartuja w Sewilli , w Santo Domingo i w Hawanie, jednak po uracie Kuby przez Hiszpanię, szczątki Krzysztofa Kolumba postanowiono przenieść do ojczyzny.

Początkowo grobowiec miał stanąć w kaplicy Matki Boskiej z Antigui, jednak ze względu na jego ciężar postanowiono umieścić grobowiec obok wielkiego fresku przedstawiającego San Cristóbal.

Trumna jest dekoracyjna, trzymana przez heroldów symbolizujących hiszpańskie królestwa: Kastylię i Leon, Aragonię i Nawarrę i nie ma wymiarów admirała, ponieważ szczątki znajdują się w pudełku w środku, pozłacanej ołowianej urnie wykonanej w 1795 roku.

Posiada klasyczną strukturę minaretów Almohadów i składa się z centralnego graniastosłupa o kwadratowej podstawie, otoczonego czterema ścianami zewnętrznymi. Pomiędzy obiema budowlami znajdują się rampy prowadzące w górę, które w przypadku tej wieży, ze względu na jej rozmiary, umożliwiały dostęp nawet konno.

Patio de los Naranjos pierwotnie było patio ablucyjnym meczetu Almohadów. Od  XV wieku miejsce to stopniowo traciło swoje znaczenie kulturowe i obecnie jest miejscem pozbawionym aktywności religijnej.

Wzniesiony przez kalifat Almohadów w celu kontrolowania dostępu do Sewilli przez rzekę Gwadalkiwir .

Zbudowana w pierwszej tercji XIII wieku wieża służyła w średniowieczu za więzienie. Jego nazwa wzięła się od złotego blasku, jaki rzucał na rzekę, dzięki materiałom budowlanym: mieszanina zaprawy, wapna i sprasowanego siana.

Historyczny budynek w Sewilli, obecnie jest siedzibą Autonomicznego Rządu Andaluzji. Budowę gmachu rozpoczęto w 1682 roku poza murami miasta, na majątku należącym do Świętego Oficjum, instytucji odpowiedzialnej za hiszpańską inkwizycję. 
Pierwotnie został zbudowany jako siedziba Uniwersytetu Nawigatorów (Universidad de Mareantes), szkoły kształcącej osierocone dzieci i przygotowującej je na marynarzy.

Grzyby Sewilli - duża, głównie drewniana konstrukcja zlokalizowana na placu La Encarnación w starej dzielnicy Sewilli w Hiszpanii. Mieści tradycyjny targ, restauracje, plac widowiskowy, muzeum archeologiczne i taras na dachu z panoramicznym widokiem na stare miasto Sewilli.

Utworzone w 1785 z woli króla Hiszpanii Karola III, w celu zgromadzenia w jednym miejscu dokumentów dotyczących hiszpańskich kolonii, do tej pory rozproszonych w trzech miastach: Simancas, Kadyksie i Sewilli.

Dziś archiwum przechowuje ponad 9 km bieżących dokumentacji. To ponad 43 tys. jednostek archiwalnych liczących ok. 80 milionów stron.

Plaza del Triunfo to wyjątkowe miejsce otoczone takimi kultowymi i historycznymi budynkami, jak Katedra, Klasztor Wcielenia, Archiwum Indii, Pałac Reales Alcázares i budynek mieszczący Casa de la Provincia (dawny budynek rządu prowincji), będący także wejściem do dzielnicy Santa Cruz, dawnej dzielnicy żydowskiej.