Madryt

Zmiana warty pod Palacio Real de Madrid to widowiskowa ceremonia, która nawiązuje do dawnych tradycji Gwardii Królewskiej Hiszpanii. Można ją zobaczyć w dwóch różnych wersjach:

Codzienna zmiana warty: Od środy do soboty, co 30 minut (w godzinach 11:00–14:00).

Wielka uroczysta zmiana warty (Relevo Solemne): W pierwszą środę miesiąca (z wyjątkiem sierpnia i stycznia) o 12:00.
 

Tak, zwłaszcza uroczystą zmianę warty, która przypomina podobne ceremonie w Londynie czy Sztokholmie, ale z hiszpańskim charakterem. Wstęp jest bezpłatny, choć warto przyjść wcześniej, by zająć dobre miejsce.

W zbrojowni znajduje się kolekcja broni i zbroi od średniowiecza do XIX wieku, w tym tych należących do królów Karola V, Filipa IV, Maksymiliana I. 

Kolekcja Royal Armory ma swój początek w postanowieniach testamentowych króla Filipa II, który zarządził, że po jego śmierci nie można jej sprzedać na publicznej aukcji, co było zwyczajem w celu spłacenia ziemskich i duchowych długów zmarłego. Decyzja ta oznaczała, że kolekcja została uznana za niezbywalną dla Korony Hiszpanii i obecnie stanowi jeden z klejnotów hiszpańskiego dziedzictwa historycznego.

Plaza Mayor to jedno z najważniejszych i najbardziej znanych miejsc w Hiszpanii. Jest to centralny plac w stolicy kraju, Madrycie. Znajduje się w historycznej części miasta, w dzielnicy zwanej Habsburgami. Plaza Mayor jest jednym z najstarszych placów w Madrycie i stanowi serce życia społecznego i kulturalnego miasta.

Plaza Mayor została zbudowana w XVI wieku za panowania króla Filipa II. Miała pierwotnie służyć jako targ i miejsce organizacji różnych wydarzeń, takich jak turnieje rycerskie, korridy czy egzekucje publiczne. Plac był również świadkiem licznych uroczystości królewskich i politycznych.

Architektonicznie Plaza Mayor jest charakterystycznym przykładem hiszpańskiego baroku. Ma prostokątny kształt, a wokół niego znajduje się szereg czterech piętrowych budynków z balkonami, z których wiele jest ozdobionych freskami. Głównym wejściem na plac jest Arco de Cuchilleros, duże wrota umieszczone w jednym z narożników. W centralnej części placu znajduje się pomnik Filipa III.

Od czasów starożytnych odległości na danym terytorium mierzono od wyimaginowanego punktu centralnego, często oznaczonego pomnikiem.  Wśród nich można znaleźć Kilometr Zero w Madrycie, niepozorną tablicę oznaczającą środek Hiszpanii, której znaczenie znacznie przekracza jej niewielkie rozmiary. Po raz pierwszy zainstalowana w 1950 roku ozdobna tablica oznaczająca Kilometr Zero została wymieniona w 2002 r. w ramach prac renowacyjnych, podczas których została błędnie ustawiona pod kątem 180 stopni. Błąd ten został naprawiony w 2009 roku.

Zbudowany w 1902 roku z inicjatywy królowej matki Marii Krystyny ​​Austriackiej odbył się krajowy konkurs na projekt pomnika króla Alfonsa XII . Zwycięzcą został architekt José Grases Riera, którego projekt składał się z wielkiej kolumnady wzdłuż stawu w El Retiro, z kilkoma rzeźbami otaczającymi konny posąg króla, a wszystko z brązu i marmuru.

Znajduje się na wschodnim skraju sztucznego jeziora w pobliżu centrum parku.

Alfonso XII, znany również jako El Pacificador, był królem Hiszpanii od 29 grudnia 1874 do swojej śmierci w roku 1885.

W Parku Retiro w Madrycie, a konkretnie w Estanque Grande i w mniejszych zbiornikach wodnych, można spotkać liczne żółwie. Większość z nich to żółwie czerwonolice (Trachemys scripta elegans), które pierwotnie nie występowały w Hiszpanii, ale zostały tam wypuszczone przez mieszkańców miasta, gdy stały się zbyt duże jako zwierzęta domowe. Żółwie te dobrze przystosowały się do życia w parku, często można je zobaczyć wylegujące się na kamieniach i pniach wystających z wody. Jednak ich obecność stanowi problem dla lokalnego ekosystemu, ponieważ są gatunkiem inwazyjnym i wypierają rodzime gatunki, takie jak żółw śródziemnomorski (Mauremys leprosa). Z tego powodu władze Madrytu od czasu do czasu podejmują działania mające na celu kontrolę ich populacji.

Handlarze podróbkami w Hiszpanii, Włoszech i innych krajach południowej Europy to najczęściej imigranci, głównie z Afryki Subsaharyjskiej. Wielu z nich przybyło do Europy nielegalnie, często przez Morze Śródziemne, i z powodu trudności w znalezieniu legalnej pracy zajmuje się nieformalnym handlem podróbkami luksusowych marek – torebek, pasków, butów czy okularów przeciwsłonecznych.

Miejscem działania są popularne turystyczne miasta, takie jak Barcelona, Madryt, Rzym, Mediolan, Wenecja, Paryż czy Lizbona. Handlarze ustawiają się w miejscach o dużym ruchu turystycznym.
Towary są często rozkładane na prześcieradłach lub kocach ze sznurkami, co pozwala na szybkie zwinięcie i ucieczkę w razie kontroli policyjnej.
Wielu handlarzy działa w nieformalnych grupach, a ich działalność może być powiązana z siatkami przemytniczymi i grupami zajmującymi się handlem podróbkami na większą skalę.

W momencie budowy był to najwyższy europejski wieżowiec o wysokości dachu 89 m, aż do 1940 roku, kiedy w Genui otwarto wieżowiec Terrazza Martini.

Podczas wojny domowej w Hiszpanii służył jako obserwatorium sił republikańskich, obserwując położenie wojsk frankistowskich. Z tego powodu, a także z powodu faktu, że był to Urząd Prasy Zagranicznej, stał się celem bombardowań podczas wojny.

Jeden z najbardziej charakterystycznych budynków w Madrycie. Został wybudowany w latach 1948-1953 i jest przykładem hiszpańskiego neobaroku i wczesnego modernizmu, z wpływami art déco.

Edificio España jest jednym z najbardziej prestiżowych budynków w Madrycie, oferując hotelowe usługi, restauracje i słynny taras widokowy na ostatnim piętrze, skąd rozciąga się panoramiczny widok na miasto.

Zaprojektowany w 1919 roku przez architekta Ricardo Bastidę i zbudowany w latach 1920-1923 dla Banco de Bilbao.
Obecnie budynek jest częścią BBVA i nadal pełni funkcje biurowe, choć główna siedziba banku przeniosła się do nowoczesnego kompleksu BBVA La Vela w dzielnicy Las Tablas.

Powstał w miejscu arabskiego suku, zarówno w czasach mauretańskich, jak i w średniowieczu był centralnym placem targowym. Do czasu powstania Plaza Mayor był najważniejszym placem w mieście.

Egipska świątynia, pochodząca z II wieku przed naszą erą.

W latach 60. Egipt zwrócił się o pomoc międzynarodową, aby uratować świątynię przed zniszczeniem przez powodzie po budowie tamy asuańskiej. Aby podziękować Hiszpanii za hojny dar kraju, rząd Egiptu podarował świątynię miastu Madryt. 

Świątynia i jej ogrody zajmują obecnie miejsce, w którym  kiedyś stał Cuartel de la Montaña . Budynek wojskowy został zbudowany w latach 1860–1863 na wzgórzu znanym jako Príncipe Pío, gdzie francuskie wojska Napoleona rozstrzelały rebeliantów z powstania 2 maja 1808 roku.

Dawny klasztor San Jerónimo el Real, popularnie znany jako Los Jerónimos, był jednym z najważniejszych klasztorów w Madrycie.
Kościół i klasztor były ściśle związane z życiem dworu i monarchii hiszpańskiej. Świątynia była częstym miejscem pogrzebów, zaprzysiężenia następców tronu, ślubów oraz królewskich proklamacji, z których ostatnią była proklamacja króla Juana Carlosa I.

Znana także jako Castrense, była świątynią dawnego klasztoru sióstr Bernarda, założonego w 1615 roku przez Cristobala de Sandovala y Rojasa, księcia Ucedy i ulubieńca króla Filipa III. 

Uznana za Narodowy Pomnik Sztuki w 1982 roku, jest uważana za jeden z najlepszych przykładów religijnego baroku w Madrycie. 

Wewnątrz można podziwiać kilka obrazów pędzla Luki Giordano, zbiór ołtarzy w stylu rokoko, freski na sklepieniach i ścianach autorstwa braci González Velázquez, a także ołtarz główny z obrazem przedstawiającym świętych Bernarda i Benedykta adorujących Eucharystię, autorstwa Gregorio Ferro.

W 1979 roku budynek został przejęty przez Ministerstwo Obrony Narodowej i przeznaczony na siedzibę Kościoła Arcybiskupiego Castrense I Okręgu Wojskowego. Funkcję tę budynek pełni do dziś. 

Znany również jako Świątynia Narodowa Santa Teresa de Jesús, zbudowany dla Karmelitów Bosych w 1928 roku. Fasada kompleksu przypomina średniowieczną fortecę z blankami, łącząc styl gotycki i bizantyjski.
Poważnie uszkodzony podczas palenia klasztorów w 1931 roku, został odrestaurowany pod koniec hiszpańskiej wojny domowej.

Bazylika Pontificia de San Miguel - kościół katolicki w stylu barokowym i bazylika mniejsza w centrum Madrytu.
Jest kościołem Nuncjatury Apostolskiej w Królestwie Hiszpanii Stolicy Apostolskiej, obecnie administrowana przez Opus Dei.
Budowę rozpoczęto w 1739 roku, na miejscu kościoła parafialnego św. Justusa i Pastora. Prace zlecił kardynał Infante Luis z Chinchón, arcybiskup Toledo, który sfinansował budowę.

Tradycyjne hiszpańskie danie, popularne zwłaszcza w Madrycie i jego okolicach. Jest to gęsty, pikantny gulasz przygotowywany na bazie wołowych flaków, wywaru z wieprzowych nóżek, często z dodatkiem chorizo, morcilli - hiszpańskiej kaszanki. oraz ciecierzycy.

Flaki po madrycku to potrawa znana od XVII wieku i była szczególnie popularna wśród niższych warstw społecznych, ponieważ flaki i podroby były tańszą alternatywą dla mięsa. Dziś jest to jedno z klasycznych dań kuchni madryckiej, często podawane w tradycyjnych hiszpańskich tawernach (tabernas).

Pałac Prasy, którego budowa trwała cztery lata, od 1924 do 1928 roku. W latach 30. XX wieku był to jeden z najwyższych budynków w Madrycie, obok budynku Telefónica.

Gran Via to jedna z głównych ulic stolicy Hiszpanii, zwana hiszpańskim Broadwayem ze względu na liczne teatry i kina. Powstała na początku XX wieku jako część modernizacji miasta i szybko stała się jego kulturalnym oraz handlowym centrum.
To jedno z głównych miejsc na zakupy w Madrycie. Gran Vía tętni życiem całą dobę. W pobliżu znajdziesz liczne bary, kluby i restauracje serwujące zarówno hiszpańskie tapas, jak i kuchnię międzynarodową.

Kościół Matki Boskiej z Carmen i San Luis Obispo - jest to jeden z najbardziej znanych i najczęściej odwiedzanych kościołów na starówce hiszpańskiej stolicy.

Kościół jest jedyną pozostałością dawnego klasztoru karmelitanek, założonego w 1575 roku przy współudziale miasta Madryt, w tym samym miejscu, w którym znajdował się dom publiczny. Świątynia jest jedną z największych i najlepiej zbudowanych w Madrycie, z przepięknymi kaplicami i posągami.