Miasto w zachodniej Rumunii, położone nad rzeką Bega w regionie Banat.
Najpierw wyjaśnienia dla historycznych purystów: tak, zdaję sobie że Timisoara leży w regionie Banat, ale dla uproszczenia traktuję wszystkie utracone przez Węgry, na rzecz Rumunii, ziemie za Transylwanię. Nie jest to duże nadużycie, ponieważ Banat przez wiele lat był częścią Siedmiogrodu.
Ale wróćmy do samego miasta. Piękna architektura, charakterystyczna dla tego regionu, przynajmniej w samym centrum, nie jest oszpecona tak bardzo naziemnymi liniami elektrycznym jak Bukareszt i miasta Wołoszczyzny. Znajdziecie jeszcze w Timisoarze kilka zaniedbanych miejsc lecz one nie przytłaczają całości.
Z wyborem odpowiedniej restauracji nie będzie problemów, choć jak na mój gust jest tam nadreprezentacja kuchni włoskiej ale to zmora wszystkich miast w Europie, przynajmniej dla turystów którzy nie jeżdżą do Rumunii aby spróbować pizzy. Ale restauracji z lokalną kuchnią w tym wieloetnicznym mieście także nie brakuje.
Pisząc o wieloetniczności, nie mam na myśli budek z sajgonkami, prowadzonych przez przybyszów z Wietnamu, którzy w Rumunii wylądowali miesiąc temu tylko etnosy związane z tym miastem od stuleci. W Timisoarze mieszkają Rumuni, Węgrzy, potomkowie Sasów i Serbowie. Każdy z tych narodów ma swoje instytucje, teatry i kościoły. A jeżeli są jednego wyznania to w katedrze katolickiej mają osobne msze święte po niemiecku, rumuńsku i węgiersku.
A minusy?
Timisoara jednak ustępuje takim miastom jak Sybin i Kluj-Napoca pod względem infrastruktury turystycznej, zabytków czy gastronomii.
Dlaczego osobiście nie mam dobrych wspomnień z tego miasta? Otóż zostałem pogryziony w hotelu przez pluskwy. Nie polecam. Zepsuło mi to tydzień życia ale więcej opiszę w relacji z Sybina.
Dla jasności, hotel był czysty, wszystko działało a pluskwy mogliśmy przywieźć w bagażach my lub jacyś goście przed nami. Takie rzeczy się zdażają.
W ciągu wieków miasto przechodziło wiele zmian rządów i wpływów kulturowych, w tym węgierskich, tureckich, austriackich i rumuńskich. Jednym z ważniejszych wydarzeń w historii miasta było Wiosenne Powstanie w 1848 roku, które miało duży wpływ na rozwijający się ruch narodowy w Rumunii.
Timișoara jest znana z różnorodności architektonicznej. W centrum miasta można znaleźć wiele zabytkowych budynków z różnych epok, w tym z okresu baroku, neoklasycyzmu i secesji. Miasto jest często określane jako "Mały Wiedeń" ze względu na liczne zabytki związane z architekturą austriacką.
Sobór Trzech Świętych Hierarchów w Timișoarze
Kościół wzniesiony w latach 1937–1940 dla wiernych przwosławnego kościoła rumuńskiego. Jej patronami to:: święty Bazyli Wielki, święty Grzegorz Teolog i święty Jan Chryzostom. W mojej opinii, sobór robi wrażenie zarówna z zewnątrz jak i w środku.
Katedra św. Jerzego w Timișoarze
To jeden z najważniejszych kościołów w mieście i siedziba archidiecezji Timișoara. Katedra położona jest w samym centrum Timișoary, na placu Unirii.
Katedra Serbska w Timisoarze
Serbska katedra prawosławna, poświęcona Wniebowstąpieniu Pańskiemu. Kościół został zbudowany w latach 1744-1748 w stylu barokowym. Obok katedry znajduje się siedziba serbskiej prawosławnej diecezji Timișoara.
Tradycyjna orientacja kościoła z ołtażem zwróconym na wschód, sprawia że katedra zwrócona jest absydą a nie frontem, do głównego placu miasta. Od 1964 r. kościół jest uznawany za zabytek historyczny.
Opera Națională w Timișoarze
Powołana dekretem królewskim nr. 254 z 30 marca 1946 roku, wydanym przez króla Michała I. Opera została zaprojektowana według planów wiedeńskich architektów Helmera i Fellnera, budowniczych wielu teatrów w Europie, m.in. Budapesztu, Wiednia i Odessy. Budowę rozpoczęto w 1871 roku, a ukończono w 1875 r.
Pomnik Najświętszej Marii Panny i Świętego Jana Nepomucena
XVIII w. charakteryzował się licznymi epidemiami, dlatego w Timisoarze wzniesiono dwa pomniki ku pamięci tych, którzy zmarli z powodu chorób. Jeden z nich znajduje się na Placu Wolności, 200 metrów od centrum miasta i jest znany jako Pomnik Najświętszej Marii Panny lub Świętego Jana Nepomucena.
Pomnik wykonany w stylu barokowym w 1756 roku w Wiedniu.
Głównymi bohaterami zespołu są św. Jan Nepomucen, patron katolicyzmu w Banacie oraz Najświętsza Maryja Panna trzymająca kwiaty lilii, symbol czystości. W tle pojawiają się święci Roch, Karol Boromeusz i Sebastian.
Z trzech stron cokołu pomnika wyryta jest legenda o św. Janie Nepomucenie: spowiedź królowej Czech, inkwizytora króla Karola, który chce złamać tajemnicę spowiedzi i ukarać kanonika praskiego zrzuconego z mostu do rzeki Valtava w Pradze. Po przebytych cierpieniach, poprzez uświęcenie, św. Jan Nepomuk staje się opiekunem Czech, marynarzy, flisaków, księży, młynarzy i tych, którzy dochowują tajemnicy.
Pałac Lloyda
Zbudowany w latach 1910-1912, według planów architekta Leopolda Baumhorna, w stylu eklektycznym z akcentami secesyjnymi.
Na parterze pałacu znajdowała się kawiarnia Café Lloyd i restauracja, w której spotykały się osoby z wyższych sfer Timisoary. Dziś restauracja Lloyd istnieje do dziś, a powierzchnie komercyjne na parterze i piwnicy są wynajmowane. Na pierwszym piętrze budynku działała Giełda Rolna i Towarzystwo Lloyd's, a na drugim i trzecim piętrze urządzono mieszkania. W okresie międzywojennym Pałac Lloyd należał pierwotnie do Izby Handlowej w Timişoarze. 15 maja 1945 r. podarowała budynek Uniwersytetowi Zachodniemu Timișoara. Następnie po 1948 r. budynek został przekształcony w Rektorat Politechniki Timișoara.
Dawny Bank Dyskontowy w Timisoarze
Budynek dawnego banku dyskontowego przez całą historię był uznawany za najbardziej elegancki budynek w mieście. Wielu specjalistów widzie w jego wyglądzie wyraźny wpływ Gaudiego.
Comenduirea Garnizoanei Timișoara
Dowództwo Garnizonu Timișoara. Budynek służył władzom wojskowym Habsburgów, Austro-Węgier i Rumunii, a w ostatnich dziesięcioleciach na piętrze budynku mieściło się muzeum poświęcone historii wojskowości działające w ramach Koła Wojskowego od Timisoara.
Wilczyca Kapitolińska
Statuia Lupoaicei - posąg przedstawiający legendę o założycielach Rzymu, braciach Romulusie i Remusie, karmionych przez wilczycę.
Jest darem podarowanym Timisoarze przez gminę Rzym, jako symbol łaciny jednoczącej naród rumuński i włoski.
Plac Victoriei w Timișoarze
Jeden z centralnych placów gminy Timișoara , miejsce, w którym 20 grudnia 1989 roku Timișoara została ogłoszona pierwszym wolnym miastem w Rumunii.
Piața Unirii - Plac Unii
Najstarszy historyczny rynek w Timișoarze, zaprojektowany w stylu barokowym.
Nazywany był także Hauptplatz, Domplatz i Placem Łosonczy, od nazwiska komisarza Ștefana Losonciego , który zginął w 1552 roku, kiedy twierdza została zdobyta przez Turków.
Nazwę Piața Unirii nadano mu w 1919 roku, gdyż zatrzymywały się tu wojska rumuńskie wkraczające do Timișoary.
![Kluż-Napoka [Cluj-Napoca]](https://www.kuleta.pl/htm/b/rumunia/kluj-napoca/kluj-napoca-081_kop444444_6.jpg)
Sybin - Sibiu
Sibiu (rum. Sibiu, niem. Hermannstadt) to miasto w środkowej Rumunii, położone w Górach Fogaraskich, nad rzeką Cibin.