Miasto które stanowi most między Europą a Azją, ponieważ rozciąga się na dwóch kontynentach.
Miasto ma długą historię, która sięga czasów starożytnych, kiedy to miasto znane było jako Bizancjum. W XII wieku, miasto stało się stolicą Imperium Osmańskiego i zachowało tę rolę do 1923 roku, kiedy to zostało zastąpione przez Ankarę jako stolicę Turcji.
Stambuł jest znany ze swojej architektury i zabytków, w tym z Hagią Sofią, Błękitnym Meczetem, pałacem Topkapı i wiele innych. Stambuł jest również popularnym miejscem turystycznym i handlowym, ze względu na swoje bazary, w tym Wielki Bazar, który jest jednym z największych i najstarszych rynków na świecie.
Hagia Sophia
Został zbudowany w VI wieku jako kościół bizantyjski i był jednym z najważniejszych kościołów chrześcijańskich w świecie do czasu zdobycia Konstantynopola przez Turków Osmańskich w 1453 roku.
Po zdobyciu miasta, Hagia Sophia została przekształcona w meczet i była jednym z najważniejszych ośrodków kulturowych i religijnych dla ludności muzułmańskiej. W 1935 roku, po ogłoszeniu Turcji republiką i wprowadzeniu rządów laickich, Hagia Sophia została przekształcona w muzeum, aby służyć jako pomnik kultury i sztuki.
Hagia Sophia jest jednym z najważniejszych zabytków architektury świata, znany ze swojej imponującej kopuły, mozaik i dekoracji. Wewnątrz budynku znajdują się również cenne dzieła sztuki, takie jak mozaiki z okresu bizantyjskiego i malowidła z okresu muzułmańskiego.
Błękitny meczet
Został zbudowany w latach 1609-1616 na zlecenie sułtana Ahmeda I jako meczet imperialny.
Błękitny Meczet znany jest z charakterystycznych niebieskawych kafli ceramicznych, które pokrywają jego kopułę oraz z unikatowego kształtu, który wyróżnia go spośród innych meczetów. Meczet ma 6 minaretów, co jest rzadkością, a jego centralna kopuła ma 23,5 metra średnicy.
Wewnątrz Błękitnego Meczetu znajduje się bogata dekoracja, w tym kolorowe mozaiki, kufry, mihraby i płytki ceramiczne. W meczecie jest miejsce na modlitwę dla ponad 10 000 wiernych.
Grand Bazaar
Jeden z największych i najstarszych krytych bazarów na świecie, który został założony w XV wieku za panowania sułtana Mehmeda II.
Cieśnina Bosfor
Cienka, długa cieśnina w Turcji, która oddziela europejską część Stambułu od azjatyckiej części miasta. Jest to strategiczne połączenie między Morzem Czarnym na północy a Morzem Marmara na południu. Bosfor ma około 30 kilometrów długości i 700 metrów szerokości w najszerszym miejscu.
Cieśnina Bosfor jest jednym z najbardziej ruchliwych szlaków morskich na świecie, stanowiąc kluczową trasę transportową dla jednostek pływających między Morzem Czarnym a Morzem Śródziemnym. Ponadto, jest ważnym elementem krajobrazu Stambułu i odgrywa istotną rolę w historii i kulturze Turcji.
Bosfor pełni również rolę granicy między dwoma kontynentami – europejskim i azjatyckim. Na brzegach cieśniny znajdują się liczne zabytki, a otaczające ją wzgórza oferują piękne widoki na miasto i wody cieśniny. Cieśnina Bosfor stanowi więc zarówno istotny szlak żeglugowy, jak i ważny element kulturowy i krajobrazowy w Turcji.
Rumeli Hisarı
Osmańska twierdza z 1452 roku. Została zbudowana przez sułtana Mehmeda II Zdobywcę w ramach przygotowań do podboju Konstantynopola . Zamek położony jest na brzegu cieśniny Bosfor w jej najwęższym miejscu wynoszącym około 660 metrów.
Po zdobyciu Konstantynopola w 1453 roku zamek stracił swoje znaczenie militarne i aż do XVII wieku służył jako punkt kontroli celnej, a następnie aż do XIX wieku jako więzienie.
Meczet Ortaköy
Neibarokowy budynek ukończono w 1855 roku, aby służyć jako Wielki Meczet Cesarski osmańskiego sułtana Abdülmecida. Został zaprojektowany przez ormiańskiego architekta Garabet Balyan i jego syna Nigoğayosa Balyana, którzy byli także odpowiedzialni za pobliski Pałac Dolmabahce.
Kolumna Konstantyna
Jedyny pozostały ślad po założycielu miasta, Konstantynie. Choć obecnie jest to jedynie jej szątek, pierwotnie służył jako podstawa dla gigantycznego posągu Konstantyna na wielkim okrągłym forum jego nowo założonego miasta. Wzniesiony przez Konstantyna po tym, jak został jedynym cesarzem w 324 roku, przez wiele stuleci zajmował centralne miejsce w historii Konstantynopola.
Kolumna została wzniesiona podczas rozbudowy Bizancjum przez Konstantyna w wyniku szeregu poważnych prac budowlanych w latach 324-330. Jest wykonana z egipskiego porfiru, który był bardzo cenionym cesarskim fioletowym kamieniem zarezerwowanym w IV wieku wyłącznie dla członków rodziny cesarskiej. Choć obecnie ma prawie 35 metrów wysokości, mógł mieć około 37 metrów, a może nawet więcej.
Obelisk Teodozjusza
Starożytny egipski obelisk faraona Totmesa III wzniesiony ponownie na hipodromie w Konstantynopolu przez cesarza rzymskiego Teodozjusza I w IV wieku naszej ery.
Drugi obelisk wzniesiono na grzbiecie Circus Maximus w Rzymie jesienią tego roku i obecnie jest znany jako obelisk laterański . Obelisk, który stał się obeliskiem Teodozjusza, pozostał w Aleksandrii do 390 roku; kiedy Teodozjusz I (379-395 po Chr.) kazał go przewieźć do Konstantynopola.
Obelisk Teodozjusza jest wykonany z czerwonego granitu z Asuanu i pierwotnie miał 30 m wysokości, podobnie jak obelisk laterański . Dolna część uległa zniszczeniu w starożytności, prawdopodobnie podczas transportu lub ponownego montażu.
