Największe miasto w historycznej prowincji Galicja. Miasto to ma bogatą historię, kulturę i dziedzictwo architektoniczne.
Lwów był przez wieki ważnym ośrodkiem politycznym, kulturalnym i naukowym. W czasie swojej historii miasto należało do Polski, Austro-Węgier, a także do Związku Radzieckiego. Obecnie Lwów jest jednym z najważniejszych ośrodków kulturalnych na Ukrainie.
Lwów słynie z pięknej architektury, w tym z wielu zabytków barokowych, renesansowych i gotyckich, takich jak Katedra Łacińska, Kościół Jezuitów, Kościół św. Anny, Ratusz oraz liczne kamienice z XVIII i XIX wieku. Lwów jest również znany z licznych muzeów, w tym Muzeum Narodowego im. Andrzeja Potockiego, Muzeum Sztuki i Historii Kultury Żydowskiej oraz Muzeum Historii Lwowa.
Miasto słynie również z kultury kawiarnianej i literackiej, znanego Cmentarza Łyczakowskiego, a także z corocznego Festiwalu Kultury Ukraińskiej "Wschód-Zachód". W Lwowie można spróbować tradycyjnych potraw ukraińskiej kuchni, a także skosztować kawy i ciast w jednej z licznych kawiarni miasta.
Browar Lwowski
Lwowski Browar jest jednym z najstarszych browarów na Ukrainie, założonym w 1715 roku. Browar ten był jednym z największych browarów na terenie dawnej Austro-Węgier i zyskał sławę dzięki swoim piwom, które były eksportowane do wielu krajów europejskich.
W czasach swojej świetności, Lwowski Browar produkował około 500 tysięcy hektolitrów piwa rocznie i zatrudniał ponad tysiąc pracowników. W okresie międzywojennym, kiedy Lwów należał do Polski, browar był jednym z najważniejszych polskich producentów piwa.
Po II wojnie światowej browar został znacjonalizowany i przeszedł pod kontrolę radziecką, co wpłynęło na jego jakość i prestiż. Po odzyskaniu przez Ukrainę niepodległości w 1991 roku, browar został ponownie sprywatyzowany i rozpoczęto jego odbudowę. Obecnie Lwowski Browar jest jednym z najważniejszych producentów piwa na Ukrainie, oferując różne rodzaje piw, w tym tradycyjne piwa lager, ale również nowoczesne style piw rzemieślniczych. Browar prowadzi również własną restaurację, gdzie można spróbować lokalnych potraw i piw.
Cmentarz Łyczakowski
Cmentarz ten jest jednym z największych cmentarzy w Europie i jest jednym z najważniejszych zabytków kultury lwowskiej.
Cmentarz Łyczakowski został założony w 1786 roku i pierwotnie był miejscem pochówku dla osób różnych wyznań. Później, w XIX wieku, cmentarz został podzielony na sektory wyznaniowe, w których pochowani są przedstawiciele różnych religii i narodowości. Na cmentarzu znajdują się groby zasłużonych ludzi, w tym polityków, artystów, pisarzy, naukowców oraz ofiar wojen i represji.
Cmentarz Łyczakowski słynie z pięknej architektury nagrobków oraz z bogatej historii. Na cmentarzu znajduje się wiele zabytkowych grobowców oraz kaplic, w tym m.in. kaplica Boimów, kaplica Błękitna, kaplica Janowskich, kaplica Tadeusza Hołówki, a także zabytkowa nekropolia wojenna, gdzie pochowani są żołnierze polegli w czasie I wojny światowej i wojny polsko-ukraińskiej.
Restauracja ormiańska Mons Pius
Mons Pius oznacza po łacinie „górę łask”, tak nazywał się dawny bank ormiański, w którym powstała restauracja. Bank istniał 300 lat, aż do 1939 roku, a w restauracji zachowały się niektóre jego elementy: belki, epitafia, czy witraż Rosena w niemal pierwotnym stanie.
Dworzec kolejowy we Lwowie
Budynek dworca jest jednym z najważniejszych zabytków architektury lwowskiej, a jego historia sięga początku XX wieku.
Pierwotny dworzec, zbudowany w latach 1861-1862, był drewniany i służył jako stacja końcowa linii kolejowej z Krakowa. W 1904 roku rozpoczęto budowę nowego, murowanego dworca, który został zaprojektowany przez architekta Artura Schmidta. Budowa trwała do 1925 roku i w tym czasie dokonywano różnych zmian w projekcie, co sprawiło, że budynek ma mieszany styl architektoniczny.
Budynek dworca we Lwowie jest charakterystyczny ze względu na swoją kubaturę oraz dekoracje z motywami roślinnymi. Wnętrza dworca są równie piękne, zdobione freskami, rzeźbami i mozaikami. W czasach swojej świetności Dworzec Główny we Lwowie był jednym z najważniejszych dworców w Polsce, a także w Europie Środkowej i Wschodniej.
Katedra Lwowska
Katedra Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny, znana również jako katedra łacińska, jest jednym z najważniejszych kościołów we Lwowie i jednym z największych zabytków architektury barokowej na terenie dzisiejszej Ukrainy.
Początki katedry sięgają XV wieku, kiedy to na miejscu wcześniejszej cerkwi postawiono kościół katolicki. W latach 1630-1635 kościół został rozbudowany i przebudowany w stylu barokowym przez włoskiego architekta Andreę del Aqua. W latach 1740-1761 dokonano kolejnej rozbudowy i przebudowy kościoła, w wyniku czego powstała obecna, monumentalna katedra.
Katedra łacińska we Lwowie imponuje swoją architekturą - jest to trzynawowa bazylika z transeptem, prezbiterium i kaplicami bocznymi, przykryta sklepieniami kolebkowymi. Wnętrze katedry jest bogato zdobione rzeźbami, freskami, obrazami i witrażami, a także posiada cenne zabytki jak ołtarz główny, wykonany przez lwowskiego rzeźbiarza Jana Jerzego Pinsla, czy neobarokowe organy, zbudowane w latach 1902-1904 przez austriacką firmę Rieger.
Podczas swojej historii katedra łacińska była świadkiem wielu ważnych wydarzeń, takich jak koronacje królów Polski, pogrzeby prominentnych osobistości czy uroczystości religijne. Po II wojnie światowej kościół był zamknięty przez wiele lat i uległ znacznemu zniszczeniu, ale w latach 90. XX wieku został odrestaurowany i przywrócony do swojego dawnej świetności.
Opera Lwowska
Budynek opery został wybudowany w stylu neorenesansowym w latach 1897-1900 według projektu architekta Zygmunta Gorgolewskiego.
Opera Lwowska słynie z wielu świetnych przedstawień operowych i baletowych, a także koncertów muzyki klasycznej. W swojej długiej historii widziała wiele wybitnych wykonawców i artystów, w tym takich sław jak Enrico Caruso, Solomiya Krushelnytska i Piotr Czajkowski.
W czasie II wojny światowej budynek Opery został poważnie zniszczony, ale został odbudowany w latach 60. XX wieku i odnowiony w latach 90.
Arsenał Lwowski
Muzeum Broni zostało otwarte w 1981 roku w niedawno odrestaurowanym Arsenale Miejskim.
Ekspozycja zorganizowana jest według rodzaju, miejsca i czasu produkcji broni, prezentuje próbki broni zimnej i palnej, zbroje oraz elementy umundurowania wojskowego.
Uniwersytet Lwowski
Pierwotnie Kolegium Jezuickiego założone przez króla Polski Jana Kazimierza w 1661 roku. jako Akademia Lwowska.
W okresie międzywojennym działał pod nazwą Uniwersytet Jana Kazimierza.
Cmentarz Orląt Lwowskich
Zajmuje stoki wzgórz od strony Pohulanki, na cmentarzu Łyczakowskim. Część spośród pochowanych tam prawie 3000 żołnierzy to Orlęta Lwowskie, czyli młodzież szkół średnich i wyższych.
Zdewastowany przez władze sowieckie, które w 1971 roku przy pomocy czołgów Armii Sowieckiej i maszyn budowlanych, zniszczyły kolumnadę i znaczną część pozostałych jeszcze grobów.
Cmentarz odbudowano po upadku Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich.
Zaprojektowany w stylu art déco.
Pomnik żołnierzy Ukraińskiej Armii Galicyjskiej
Poświęcony żołnierzom Sił Zbrojnych Ukrainy. Szczyt kolumny podkreśla rzeźba z brązu przedstawiająca Archanioła Michała z gałązką dębu w lewej ręce i mieczem w prawej, które symbolizują odpowiednio chwałę i odwagę.
Pomnik Adama Mickiewicza we Lwowie
Otwarty 30 października 1904 roku. Uważany jest za jeden z najpiękniejszych pomników Mickiewicza na świecie. Za życia poeta nie odwiedził Lwowa, ale w 1897 Lwowskie Towarzystwo Literackie im. Adama Mickiewicza podjęło inicjatywę wzniesienia pomnika poecie w ramach przygotowań do obchodów 100. rocznicy jego urodzin.
Lwowski Rynek
Centralny plac Lwowa, miasta lokowanego w 1356 r. przez Kazimierza III Wielkiego na, polularnym w dawnej Polsce, prawie magdeburskim, co nadaje charakterystyczny i uporządkowany kształt.
Na Rynku odbywały się najważniejsze uroczystości. Władysław II Jagiełło odebrał hołd lenny w 1387 od hospodara wołoskiego Aleksandra, a Władysław III Warneńczyk w 1436 od hospodara wołoskiego Eliasza.
