Węgry słyną z zabytkowych zamków, łaźni termalnych, charakterystycznej kuchni i wina. Kto nie słyszał o potrawach takich jak gulasz, langosze, paprykarz oraz słodkości, takich jak tort dobos czy szarlotka.
Oto kilka najważniejszych atrakcji turystycznych na Węgrzech:
-
Budapeszt - stolica Węgier, znana z pięknych zabytków takich jak Parlament, Wzgórze Zamkowe i Łaźnie Gellerta. Można tam też skosztować węgierskich specjałów i wybrać się na zakupy.
-
Balaton - największe w Europie Środkowej jezioro, które przyciąga turystów latem, oferując piękne plaże, wędkarstwo i sporty wodne.
-
Eger - malownicze miasto w północno-wschodniej części Węgier, znane z pięknej starówki, zamku i winnic.
-
Hortobágy - największy park narodowy na Węgrzech, z pięknymi krajobrazami i unikalnymi gatunkami ptaków.
-
Szeged - miasto słynące z kulturalnego życia, wspaniałych zabytków i smacznej kuchni.
-
Puszta - obszar na Węgrzech, który jest symbolem kraju i oferuje wspaniałe doświadczenie w stylu węgierskim, takie jak pokazy jazdy konnej, tańce ludowe i węgierska muzyka.
-
Tokaj - region słynący z wina, gdzie można skosztować słynnych węgierskich win Tokaj.
Placek po więgiersku ...
Od jakiegoś czasu, w miejscowościach licznie odwiedzanych przez turystów z Polski, w ofertach restauracji można znaleźć, znane w Polsce danie – tzw. placek po węgiersku.
Choć wcześniej to nie zaprzątało moich myśli, to widząc tą potrawę w jakiejś restauracji: nie pamiętam czy to było Sóstófürdő, Tokaj czy Eger, doznałem lekkiego wstrząsu. Uświadomiłem sobie, że nigdy, ale to nigdy, wcześniej na Węgrzech nie widziałem placka po węgiersku ...
Widziałem langosze, kürtőskalácse, zupę z karpia, gulasze w formie zupy i sosy z kluskami i kaszami. Widziałem nawet placki ziemniaczane ale ze śmietaną, lecz staropolskiego placka po węgiersku nigdy.
Powody mogą być takie:
- danie takie w kuchni węgierskiej jest: niszowe, zapomniane lub ściśle regionalne,
- to tylko polska wariacja na temat kuchni naszych bratanków.
Jak by nie było w rzeczywistości, to dzisiaj żaden turysta z Polski, nie będzie już mógł narzekać, że będąc na Węgrzech nie zjadł PRAWDZIWEGO placka po wegiersku.
Tradycja winiarska na Węgrzech
Jest jedną z najstarszych i najbardziej cenionych w Europie Środkowej. Węgry mają świetne warunki do uprawy winorośli dzięki zróżnicowanemu klimatowi i glebom, a winiarstwo rozwija się tam od czasów rzymskich.
Węgry mają 22 regiony winiarskie, ale kilka z nich jest szczególnie znanych:
-
Tokaj – najbardziej znany region winiarski, słynący z Tokaji Aszú, czyli słodkiego wina deserowego z winogron porażonych szlachetną pleśnią (Botrytis cinerea). Tokaj jest uważany za pierwszą na świecie oficjalnie sklasyfikowaną apelację (1737 r.). Król Ludwik XIV nazwał Tokaji Aszú „winem królów i królem win”.
-
Eger – znany z czerwonego kupażu Egri Bikavér ("Bycza Krew"), który musi zawierać co najmniej trzy różne szczepy winogron, z dominacją Kékfrankos. Produkuje się tu też białe wina, np. Egri Csillag.
-
Villány – region na południu Węgier, uznawany za najlepszy do produkcji mocnych, czerwonych win (np. z Cabernet Franc, Merlot, Kékfrankos). Często porównywany do Bordeaux.
-
Szekszárd – podobnie jak Villány specjalizuje się w czerwonych winach, zwłaszcza w Egri Bikavér, ale w lżejszej wersji niż w Egerze.
Popularne szczepy winogron
- Białe: Furmint, Hárslevelű, Olaszrizling, Juhfark, Kéknyelű
- Czerwone: Kékfrankos (Blaufränkisch), Kadarka, Cabernet Franc, Merlot, Pinot Noir
Węgierski ceremoniał koronacyjny
Koronacja królów Węgier była jednym z najważniejszych rytuałów państwowych i miała bardzo uroczysty oraz ściśle określony charakter. Od XIV wieku ustaliły się trzy główne warunki, które musiały zostać spełnione, aby koronacja była uznana za prawomocną:
- Koronacja musiała odbyć się w katedrze w Székesfehérvárze – to historyczna stolica Węgier i miejsce pochówku pierwszego króla Węgier, Stefana I Świętego. Od czasów panowania Ludwika I Wielkiego (XIV wiek) przyjęło się, że tylko koronacja w tym miejscu gwarantowała legalność panowania.
- Króla musiał koronować arcybiskup ostrzyhomski – był on prymasem Węgier i najwyższym dostojnikiem kościelnym królestwa, co podkreślało religijny aspekt władzy monarszej.
- Użyta musiała być Święta Korona Węgier (tzw. Korona św. Stefana) – uważano ją za symbol suwerenności państwa i bez niej koronacja była nieważna.
Po zdobyciu Székesfehérváru przez Turków w 1543 roku koronacje zaczęto przeprowadzać w Bratysławie. W XVIII wieku przeniesiono je do Budy i katedry św. Macieja. Ostatnią koronację (Karola IV Habsburga w 1916 roku) przeprowadzono w Budapeszcie, ale zachowano tradycyjne elementy ceremonii.
