Muzeum Lamborghini w Sant`Agata Bolognese

Lamborghini Sesto Elemento, charakteryzujące się wyjątkowo lekką konstrukcją uzyskaną dzięki zaawansowanej technologii włókna węglowego, ma całkowitą masę własną wynoszącą zaledwie 999 kilogramów (2202 funtów), włączając jednostkę napędową V10 i stały napęd na wszystkie koła. Dzięki rewelacyjnemu stosunkowi masy do mocy wynoszącemu zaledwie 1,75 kilograma na CV, ten supersportowy samochód z limitowanej edycji oferuje niezrównane osiągi: od 0 do 100 km/h w rekordowym czasie zaledwie 2,5 sekundy.

Lamborghini LM 002 był pierwszym prawdziwym pojazdem terenowym zaprezentowanym przez Automobili Lamborghini na Salonie Samochodowym w Genewie w 1982 roku. Jego produkcję rozpoczęto w 1986 roku.

Dzięki mocnemu silnikowi V12 i napędowi na wszystkie koła LM 002 mógł pokonywać wzniesienia o nachyleniu 120% i osiągać prędkość maksymalną 210 km/h oraz przyspieszenie od 0 do 100 w 7,8 sekundy.

Samochód wyprodukowany w ilości zaledwie 20 egzemplarzy.
12-cylindrowy silnik napędzający Reventón Roadster to jeden z najmocniejszych silników wolnossących na świecie: od 0 do 100 km/h w zaledwie 3,4 sekundy, a prędkość maksymalna wynosi 330 km/h.

1990. Szefowie Lamborghini życzyli sobie maksymalnej prędkości co najmniej 320 km/h, a inżynierowie spełnili to życzenie. Z prędkością maksymalną 325 km/h i przyspieszeniem od 0 do 100 km/h w 4,5 sekundy Diablo zajęło pole position w segmencie samochodów supersportowych.

Diablo miało zostać godnym spadkobiercą sławnych Miury i Countacha. Ten nowy supersamochód był szeroki, niski i futurystyczny. I podobnie jak jego poprzednicy, szybko stał się ulubieńcem miłośników motoryzacji na całym świecie.
Diablo produkowany był w latach 1990-2001. W tym okresie Lamborghini wprowadziło kilka odmian koncepcji Diablo, które przyczyniły się do zbudowania legendy Lamborghini i odniosły ogromny sukces sprzedażowy: na całym świecie sprzedano prawie 3000 egzemplarzy.

Pierwsza generacja Countacha nosiła nazwę LP 400. Jej 4-litrowy silnik V12 montowany był wzdłużnie (Longitudinale Posteriore, stąd „LP”) i wytwarzał 375 KM. Maksymalna prędkość 309 km/h i przyspieszenie od 0 do 100 km/h w 5,4 sekundy udowodniły, że LP 400 nie tylko zachwyca wyglądem, ale także oferuje oczekiwane, najwyższe osiągi, które reprezentuje Lamborghini.

Do dziś Countach – zwłaszcza LP 400 z pierwszej serii – cieszy się dużym zainteresowaniem, przede wszystkim ze względu na kultowe elementy wizualne tej wersji, takie jak charakterystyczny kształt, brak dużych błotników i tylnych spojlerów. W latach 1974-1978 wyprodukowano 151 egzemplarzy Countach LP 400.

Dzięki centralnie umieszczonemu silnikowi V12 i fascynującemu nadwoziu, dwumiejscowy samochód kultowego producenta samochodów na nowo zdefiniował koncepcję samochodu sportowego.
Dowodem tego jest fakt, że w momencie swojego debiutu Miura była najszybszym samochodem produkcyjnym na świecie: osiągając prędkość maksymalną 280 km/h i przyspieszenie od 0 do 100 km/h w 6,7 sekundy, Lamborghini Miura ustanowiła nowe standardy w segmencie samochodów sportowych.

Miura została dalej rozwinięta w Miurę S o mocy 370 KM, a później w Miurę SV, która miała szersze błotniki i znacznie odnowiony silnik 385 KM z oddzielnymi układami smarowania silnika i skrzyni biegów.

Produkcja 400 GT rozpoczęła się w 1966 roku od 4-litrowego 12-cylindrowego silnika, który był już stosowany w ostatnich 23 modelach 350 GT. W porównaniu do swojego poprzednika, 400 GT zostało odnowione i zwiększono przestronność, w wyniku czego powstał pierwszy prawdziwy czteromiejscowy model Lamborghini 2+2.

Produkcję zakończono po 225 modelach, z czego ostatnie 70 wprowadzono na rynek w 1969 roku z kilkoma zmianami w nadwoziu i luksusowym wnętrzu w wersji Islero S.

Lamborghini Espada został zaprezentowany podczas Salonu Samochodowego w Genewie w 1968 r., po tym jak założyciel firmy Ferruccio Lamborghini zażądał, aby wierny Marcello Gandini z Bertone zaprojektował rzeczywiste czteromiejscowe samochody w celu poszerzenia swojej oferty samochodów sportowych. W trakcie dziesięcioletniej produkcji Espada przeszła kilka modyfikacji. Chociaż z każdą serią zmieniano silnik i wnętrze, konstrukcja nadwozia pozostała prawie niezmieniona. Po prostu nie było potrzeby większych przeprojektowań, ponieważ Espada od samego początku przyciągała wzrok. Dzięki dużej kabinie pasażerskiej, przestronnemu bagażnikowi i mocnemu silnikowi V12 Espada była ucieleśnieniem włoskiego Gran Turismo, luksusowego samochodu na wielkie wycieczki.

Samochód wyposażony w wolnossący silnik V12 o mocy 770 KM, przyspieszający od 0 do 100 km/h w 2.8 sekundy, został wyprodukowany w limitowanej edycji, w sumie 40 modeli: 20 coupé i 20 roadsterów.